Wilgoć w piwnicy

Przyczyny pojawienia się wilgoci w najniższych partiach budynków są różnorakie i właśnie od ich ustalenia należy rozpocząć proces osuszania.

Objawy występowania wilgoci

O tym, że w piwnicy panuje wilgoć, nie muszą wcale świadczyć kałuże, czy rozlewiska wody na podłodze. Jeżeli woda wypływać będzie ze szczelin i pęknięć ścian - pojawiają się jedynie zacieki na nich. Na ścianach mogą również występować jedynie pojedyncze krople wody, wówczas mamy do czynienia ze zjawiskiem roszenia się murów.
Jeśli śladów wody nie widać wcale, ale za to łuszczy się lub odpada farba, czy odklejają tapety ze ścian i sufitów - w naszej piwnicy też panuje wilgoć. Podobnie, jeżeli na ścianach pojawiają się ślady pleśni lub grzyba, albo gdy zauważymy ślady soli na podłodze. Jeśli podłoga jest wyłożona np. terakotą, a w piwnicy jest wilgoć - płytki na skutek podmakania będą odpadały, wszelkie wykładziny przyklejane - ulegną odklejeniu, zaś podłogi drewniane będą pęcznieć i uwypuklać się.

Przyczyny zawilgocenia piwnic

Jeżeli zauważymy w naszej piwnicy którykolwiek z wymienionych objawów, należy przystąpić do ustalenia, skąd wilgoć pochodzi i zacząć osuszać piwnicę. Jest to konieczne, ponieważ długo utrzymujące się zawilgocenie nie tylko osłabia konstrukcję budynku i niszczy tynki, ale również wpływa negatywnie na stan naszego zdrowia.

Przyczyny, które mogą powodować wilgoć w piwnicy to:

• podniesienie się poziomu wód gruntowych,
• usterka powodująca niewłaściwe odprowadzanie wody deszczowej, np. zepsuta rynna, czy rura spustowa,
• niedostateczna wentylacja budynku,
• brak lub złe wykonanie izolacji przeciwwilgociowej,
• wady drenażu (niedrożność, uszkodzenie, niepoprawne wykonawstwo).

Sposoby osuszania piwnic

Osuszanie piwnicy nie sprowadza się niestety do usunięcie zewnętrznych objawów wilgoci. Wypompowanie wody i zastosowanie środków grzybobójczych to w tym przypadku zdecydowanie za mało. Zabiegi te zniwelują chwilowo skutki problemu, ale wilgoć w dalszym ciągu nie ustąpi i będzie powracać. Aby usunąć jej przyczynę i pozbyć się na stałe, konieczne jest przeprowadzenie dość inwazyjnego remontu, który jednocześnie z pewnością będzie odpowiednio kosztował.

Tradycyjnie i oszczędnie

Metoda tradycyjna polega na odsłonięciu ścian piwnic aż do wierzchu ław fundamentowych i cierpliwym czekaniu na wyschnięcie murów. Czas osuszania zależy od wielu czynników, tj. warunków atmosferycznych, grubości muru, stopnia zawilgocenia, materiału stosowanego w czasie budowy i może się wahać od kilku tygodni do kilku miesięcy. Osuszanie można przyspieszyć poprzez usunięcie z murów starej izolacji i zerwanie tynków zewnętrznych i wewnętrznych. Warto również wywiercić w murze otwory o średnicy około 20 mm, które przed rozpoczęciem prac izolacyjnych zakleja się mocną zaprawą tynkarską.

Bezinwazyjnie, ale drogo

Nowoczesne technologie pozwalają osuszać nawet wybrane fragmenty ścian i wcale nie ma wówczas konieczności wyłączania pomieszczeń z eksploatacji. Do takich metod należy np. dość szybka i skuteczna metoda mikrofalowa lub prawie zupełnie bezobsługowa, choć powolniejsza metoda elektroosmozy. Wspomniane metody osuszania i izolowania ścian wymagają jednak zatrudnienia wyspecjalizowanych fachowców, posiadających skomplikowane urządzenia. Powyższy fakt powoduje, że są one bardzo kosztowne i nie każdy może sobie na nie pozwolić.

Grunt to izolacja przeciwwilgociowa

Rozróżnia się dwa rodzaje izolacji przeciwwilgociowej:

• izolacja piwnic pionową,
• izolacja piwnic poziomą.

Izolacja pionowa powinna wystawać 30 cm ponad powierzchnię terenu. Jej zadaniem jest ochrona budynku przez wodą gruntową i opadową przesączającą się w gruncie przy ścianach. Stanowi podstawę ochrony ścian piwnicznych przed wilgocią.

Pionowe izolowanie ścian jest jednak niewystarczające. Aby ściany budynku, znajdujące się ponad poziomem terenu były suche, trzeba ułożyć w nich izolację poziomą. Izolacja ta ochrania przed kapilarnym podciąganiem wody. Układa się ją przeważnie na ławach fundamentowych i w ścianach piwnic pod stropem. Izolacja na ławach powinna łączyć się z izolacją poziomą posadzki w piwnicy. Jeżeli strop znajduje się poniżej powierzchni terenu, konieczne jest dodatkowe ułożenie izolacji w miejscu zakończenia izolacji pionowej, czyli 30 cm nad poziomem terenu.

Do wykonania izolacji przeciwwilgociowej stosuje się w dzisiejszych czasach już nie tylko tradycyjną papę. Są to również folie płaskie i membrany, folie tłoczone, panele i membrany bentonitowe, oraz płynne materiały bitumiczne (roztwory i lepiki asfaltowe, emulsje, masy bitumiczne).

Izolacja powinna zostać zabezpieczona przed uszkodzeniami mechanicznymi, a podłoże pod nią zagruntowane emulsją lub roztworem asfaltowym. W budynkach jednorodzinnych stosuje się raczej izolacje typu lekkiego lub średniego. Jako dodatkowe zabezpieczenie można zastosować folię kubełkową. Folia ta dzięki przetłoczeniom nie przylega bezpośrednio do ścian, co umożliwia odprowadzenie wilgoci.

Drenaż opaskowy - zabezpieczeniem nr 2

Jeżeli budynek usytuowany jest na terenach podmokłych, jest szczególnie narażony na wdzieranie się wody do piwnic i ciągłe utrzymywanie się w nich wilgoci. Wówczas nawet starannie i fachowo wykonana izolacja przeciwwilgociowa może okazać się niewystarczająca. W takich sytuacjach warto wykonać drenaż opaskowy, czyli swego rodzaju osłonę usytuowaną wzdłuż całego fundamentu domu. Składa się on z rur drenarskich, układanych ze spadkiem, otuliny tych rur, studzienki zbiorczej, w której zbiera się woda przepływająca przez całą instalację i studzienek kontrolnych, usytuowanych w narożach budynku i służących do sprawdzania stanu i drożności drenażu. Gotową instalację zasypuje się żwirem.

Należy pamiętać, że wykonanie drenażu to inwestycja wieloletnia i tylko dokładne i fachowo wykonane prace dają skuteczny efekt. Warto zatem do pracy zatrudnić wyspecjalizowaną ekipę budowlaną.