zaprawa

Mieszanina wody i spoiwa z drobnym kruszywem lub innym wypełnieniem. Podstawową własnością zaprawy jest wiązanie, czyli przejście z stanu płynnego, plastycznego w stały. Zaprawy w budownictwie używane są przede wszystkim do: - łączenia elementów np. cegieł w murze, elementów licujących ścianę z murem itp. w jedną całość; - wypełnienia spoin, a przez to równomierne przenoszenie obciążeń i uszczelnienie elementów budowli; - ochrona elementów obiektów przed wpływami atmosferycznymi i nadanie im estetycznego wyglądu (np. tynki ścian, stropów); - produkcja wyrobów i elementów budowlanych (np. pustaków ściennych, stropowych, bloczków itp.).

Zobacz inne definicje

izolacja pionowa ścian

Chroni ściany piwnic przed wilgocią, wodą opadową i gruntową.

framuga

Wnęka w ścianie, w której osadzone jest lub drzwi. Występuje między licem wewnętrznym ściany i płaszczyzną zewnętrzną osadzenia

kit fenolowy

Typowy kit kwasoodporny. Jest to wyrób dwuskładnikowy, składający się zwykle z ciekłego składnika żywicznego fenolowego i ze składnika sypkiego (mączki z węgli uszlachetnionych).

budynek

Obiekt budowlany trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, mający fundamenty i .

powierzchnia rusztu

Suma powierzchni rusztowin i szczelin międzyrusztowych stykających się z paliwem.

poziom terenu

Poziom projektowanego lub urządzonego terenu przed wejściem głównym do budynku niebędącym wejściem wyłącznie do pomieszczeń gospodarczych lub pomieszczeń technicznych.