Hydroizolacja pomieszczeń wilgotnych i mokrych

Postęp technologiczny, jak również coraz wyższe wymagania jakościowe i technologiczne wymuszają stosowanie coraz lepszych, skutecznych i trwałych materiałów izolacyjnych, zarówno w budownictwie przemysłowym, jak i mieszkaniowym. I to niezależnie od miejsca wbudowania.

W budownictwie mieszkaniowym i użyteczności publicznej najbardziej narażone na kontakt z wodą i wilgocią są pomieszczenia takie jak łazienki, ubikacje, prysznice, pralnie, suszarnie, myjnie itp., gdzie powierzchnie ścian i podłóg najczęściej zabezpieczane są okładzinami ceramicznymi. Jednak sama okładzina nie stanowi skutecznej izolacji przeciwwilgociowej i przeciwwodnej.

Do tej pory najczęściej stosowano tradycyjne metody izolowania pomieszczeń mokrych, polegające na ułożeniu na betonowym podłożu dwóch warstw papy na lepiku, wykonaniu na niej wylewki o grubości około 3 cm i wykonaniu okładziny ceramicznej. Są one jednakże praco- i czasochłonne, a ich skuteczność bywała wątpliwa, szczególnie w tzw. miejscach krytycznych, takich jak kratki wpustowe, przejścia rur kanalizacyjnych, dylatacje itp. Takie właśnie rozwiązania skutkują dzisiaj licznymi przeciekami, zaciekami wokół kratek ściekowych, odspajaniem się płytek, zaciekami w narożach ścian pod sufitem itp., stwarzającymi warunki do rozwoju grzybów pleśniowych.

Stosowane obecnie nowoczesne materiały pozwalają na ułożenie okładzin ceramicznych bezpośrednio na warstwie hydroizolacji, która zatrzymuje wilgoć na poziomie spodu płytki, uniemożliwiając jej penetrację w głąb podłoża. Inną ważną zaletą tego rozwiązania jest fakt, że cienkowarstwowe powłoki izolacyjne nie wymagają wykonania warstwy dociskowej, nie pojawia się więc problem konieczności podniesienia podłogi o kilka centymetrów, co może być bardzo istotne w przypadku remontów i modernizacji.

Izolację posadzki wykonuje się postaci szczelnej wanny na całej powierzchni, wyciągając dodatkowo izolację na ścianę na wysokość przynajmniej 15 cm powyżej poziomu posadzki. Na powierzchniach pionowych izolację należy wykonać do wysokości 30-40 cm powyżej prysznica, dla wanny lub umywalki 20 cm powyżej baterii. Wewnątrz kabiny prysznicowej izolujemy całą powierzchnię ścian.

Istotną sprawą jest odpowiednie skonstruowanie i wypełnienie szczelin dylatacyjnych, zarówno strefowych, jak i obwodowych. Do zapewnienia ciągłości izolacji stosuje się tu specjalne taśmy i kształtki, których krawędzie wtapia się pomiędzy dwie warstwy masy uszczelniającej. Środek taśmy należy ukształtować w literę U. Po ułożeniu płytek szczeliny dylatacyjne należy wypełnić uszczelniaczami silikonowymi. Przejścia rur instalacyjnych oraz wpusty uszczelnia się dodatkowo za pomocą systemowych kołnierzy (manszet).