Drenaż z keramzytu

Zajmijmy się ścianami piwnicznymi. Najczęściej oddzielają pomieszczenia od przylegającego gruntu. Ściany te mają ograniczoną możliwość wysychania - głównie w jednym kierunku, do wewnątrz pomieszczenia. Do tego, grunt przyległy do budynku ze swej natury stanowi duże źródło wilgoci. Najprostszym działaniem w tym wypadku wydaje się wykonanie szczelnej izolacji pionowej muru. I tak najczęściej się postępuje. A jak izolowano ściany piwniczne 100 bądź 200 lat temu? Okazuje się, że nasi przodkowie mieli bardzo dobrą i skuteczną metodę odciągania wilgoci od powierzchni murów. Był to drenaż, czyli warstwa przepuszczalnego kruszywa, która powodowała, iż w bezpośrednim sąsiedztwie murów woda przemieszczała się w dół do układu rurek drenarskich, nie atakując ścian. Drenaż skutecznie zbierał wody opadowe i odprowadzał je do rowów melioracyjnych, kanalizacji ogólnospławnej, szamb itp.

Obecnie na rynku istnieje wiele technologii zabezpieczania starych i nowych murów piwnicznych przed agresją wody. Skuteczność tych technologii jest bardzo duża, jednak drenaż jako element wspomagający izolację jest jak najbardziej wskazany. Dodatkowo, drenaż może przejąć funkcje izolacji w przypadku jej uszkodzenia, np. na skutek pęknięć przy nierównomiernym osiadaniu budynku.

Drenaż staje się elementem niezbędnym wtedy, gdy budynek posadowiony jest na skarpie, gdzie oprócz zwykłych wód opadowych ze zbocza na ściany spływają duże ilości wody w czasie roztopów lub obfitych deszczy.

Wykonanie drenażu nie jest skomplikowane
Ściany wykopu wzdłuż budynku należy wyłożyć warstwą separacyjną z geowłókniny. Materiał ten układa się z zapasem - tak aby wystarczyło go na przykrycie wykopu od góry. Geowłóknina spełnia rolę separatora, czyli gęstego sita przepuszczającego wodę, a zatrzymującego drobne części piaskowe i ilaste, które mogłyby zamulić drenaż. Następnie na dnie wykopu wysypuje się warstwę ok. 10 cm kruszywa Leca® KERAMZYT izolacyjny L. Na niej układa się rurę drenarską z zachowaniem odpowiednich spadów i końcowych odpływów. Wykop wypełnia się keramzytem, zagęszczając go powierzchniowo ręcznym ubijakiem z płytą ok. 40 x 40 cm. Keramzyt powinien być zagęszczany warstwami o grubości 30-40 cm. Kolejna czynność, to przykrycie geowłókniną wypełnienia od góry, uzupełnienie gruntu, podsypki i nawierzchni.

Opisane wypełnienie (wzdłuż ścian piwnic) spełnia jednocześnie dwie funkcje. Pierwsza, to przejmowanie nadmiaru wód opadowych i kierowanie go do drenażu. Leca® KERAMZYT izolacyjny L to materiał o bardzo dobrym współczynniku filtracji > 3,33 cm/s, jest także mrozoodporny - nie ulega destrukcji przy wielokrotnych cyklach zamrażania i rozmrażania. Druga funkcja związana jest z izolacyjnością cieplną. Współczynnik λ keramzytu w gruncie waha się od 0,11 do 0,16 W/(m·K) w zależności od stopnia wilgotności. Niski ciężar, porowata struktura i bardzo wysoka temperatura w procesie produkcji powodują, że izolacje keramzytowe są niepalne, mrozoodporne, niepodatne na działanie gryzoni i grzybów, oraz chemicznie obojętne. Warstwa zagęszczonego keramzytu stanowi doskonałą izolację cieplną. Keramzyt to materiał niemal niezniszczalny - jego trwałość można porównywać z „żywotnością” wysokiej klasy cegły.

Tym sposobem, przy pomocy drenażu keramzytowego można obniżyć wilgotność gruntu przy ścianach budynku. Samo wypełnienie wspomaga izolację pionową i poziomą.

Przed wykonaniem izolacji z keramzytu należy koniecznie sprawdzić możliwość odprowadzenia wód z drenażu i skonsultować z geologiem problem ewentualnego obniżenia wilgotności podłoża gruntowego bezpośrednio przy budynku i w jego dalszym otoczeniu.

Ciekawe
Keramzyt jako materiał do drenaży stosowany jest coraz częściej przy budowie dróg jako wypełnienie przydrożnych rowów (tzw. dren francuski), których eliminacja - przy jednoczesnym skutecznym odprowadzaniu wód opadowych - w istotny sposób poprawia bezpieczeństwo ruchu drogowego.